مباني نظري و پيشينه پژوهش کمالگرایی

دانلود ورد با موضوع مباني نظري و پيشينه پژوهش (فصل دو)کمالگرایی دارای 43 صفحه و با فرمت .docx و قابل ویرایش و آماده برای ارائه ، چاپ ، تحقیق و کنفرانس می باشد.

 

تعداد صفحه : 43 صفحه
فرمت فایل: ورد .docx و قابل ویرایش
آماده برای : ارائه ، چاپ ، تحقیق و کنفرانس

 

قسمتی از متن نمونه:

مباني نظري کمال گرایی
تعریف کمال در فرهنگ های لغت چنین است: «عالیترین درجه ی صحت و کامل بودن که قابل پیشی گرفتن نیست (فرهنگ لغت مریام – وبستر، 1993)1. کمال گرایی مفهومی است که تاریخچه ی نسبتا طولانی دارد و توسط عده ای از روان شناسان تأثیرگذار و بزرگ دنبال شده است. در این قسمت تعدادی از نظریه های کمال گرایی به اجمال بررسی میگردد:
فروید: فروید در سال 1957 در توصیف افراد کمال گرا بیان می دارد که محرک اصلی در زندگی این افراد رسیدن به خوشبختی نیست، بلکه تکامل و برتری یافتن است. آن ها باید در هر کاری به کمال دست یابند و به بهترین نحو آن را انجام دهند، در غیر این صورت راضی نخواهند شد. نرسیدن به کمال آن ها را دچار اضطراب و افسردگی و احساس گناه شدید می کند (وردی، سهرابی زاده هنرمند و نجاریان، 1387؛ به نقل از سرو،1387).
آدلر: آدلر تلاش برای برتری را به عنوان واقعیت اساسی زندگی توصیف کرد. منظور او از برتری، انگیزه ای برای کمال بود. واژه ی کمال از کلمه ی لاتین به معنی کامل بودن گرفته شده است. بنابراین، نظر آدلر این بود که ما برای برتری تلاش می کنیم تا خود را کامل کنیم و خود را به صورت یکپارچه در آوریم (شولتز و شولتز1،2001). آدلر کمال گرایی را هم به صورت سالم (تلاش افراد سالم برای بهتر کردن خودشان و جامعه شان و با هدف خلق یک جامعه ی آرمانی و مترقی) و هم روان رنجور (فرار از بی اعتباری و بی آبرویی به دلیل احساس حقارت) مفهوم سازی کرد (جونز، 2007؛ به نقل از سرو، 1387).
سورتزکین: سورتزکین (1985؛ به نقل از محمودی کهریز، 1388) میان کمال گرایی خود دوستدار1 و کمال گرایی روان رنجور تمایز قائل شد. او کمال گرایی خود دوستدار را به عنوان تلاشی برای اجتناب از احساس گناه در نظر گرفت. کمال گرایان خود دوستدار تلاش می کنند تا تصویر خود را بزرگ نمایی کنند و روان رنجورها می کوشند، در جهت درخواست های یک فرامن خشن رفتار کنند. سورتزکین، همچنین چندمین سبک شناختی افراد کمال گرا را مورد بحث قرار داد. او معتقد بود افکار کمال گراها دو بخشی است و رویدادها را تنها، به صورت سیاه و سفید می بینند. آن ها ارزش خود را به وسیله ی دستیابی به اهدافشان اندازه گیری می کنند و با توجه به اینکه این اهداف، غیر واقع بینانه هستند، هر گونه انحراف از آن ها به خود – انتقادی و عزت نفس پائین منتهی می شود.
پاتچ: پاتچ1 (1984؛ به نقل از محمودی کهریز، 1388) معتقد بود که کمال گرایی، تنها یک هدف ناسالم را ارائه می دهد. آنان در تلاشند تا به عنوان راهی برای مواجه شدن با احساس عدم محبوبیت، کامل باشند. کمال گراها باور دارند که احتمالا نمی توانند موفق شوند در نتیجه، دایما در حال ناامید شدن به وسیله ی شکست هایشان هستند. حتی دستیابی 95 یا 99 درصدی از هدفشان، به عنوان شکست تلقی می شود که منجر به احساس های منفی نسبت به خود می گردد. کمال گراها معتقدند یا انسان های شگفت آوری هستند و یا انسان های مهیب و ترسناک؛ حد وسطی وجود ندارد.
پیروت: پیروت (1986؛ به نقل از محمودی کهریز، 1388) معتقد بود که کمال گراها در چرخه ی تضاد با خود درگیرند. وی اعتقاد داشت، آنان از طریق تمرکز بر روی خود به دنبال جبران عزت نفس پائین خویش هستند. هنگامی که کمال گراها تصور می کنند شکست خورده اند یا نالایق هستند، متحمل عزت نفس پائین می گردند که اضطراب یا افسردگی را در پی دارد.
هولنور: هولنور (1987) کمال‏گرایی را ضرورت افزایش کیفیت عملکرد شاخصی از آن چه که در یک موقعیت مورد نیاز است، می داند (به نقل از شفران و منسل 2001)، برنز (1980) کمال‏گرایی را شبکه گسترده ای از شناخت ها می داند که شامل انتظارات، تفسیر حوادث و ارزیابی خود می باشد. او این اصطلاح را با جزئیات بیشتری بیان می‏کند: افرادی که معیارهای بسیار بالایی دارند، به طور مداوم و وسواس گونه به سوی اهداف ناممکن در تلاشند و ارزش خود را برحسب سودآوری و کامل بودن می سنجند.
الگوی واکنش اجتماعی: از طرفی، الگوی واکنش اجتماعی بیان می کند کودکانی کمال گرا می شوند که در معرض محیطی خشن قرار دارند. این محیط به شکل های مختلف چون سوء استفاده ی جسمی، بدرفتاری روانی، محرومیت از عشق و رؤیارویی با شرم یا محیط خانوادگی مغشوش دیده می شود. کودک احتمالا با گرایش به کمال گرایی به این محیط پاسخ می دهد و از آن به عنوان ساز و کاری دفاعی استفاده می کند. کودک می تواند برای گریز از سوء استفاده های بعدی یا کاهش احساس شرم و تحقیر کمال گرا شود (مثلا: اگر من کامل باشم کسی به من صدمه نخواهد زد). همچنین ممکن است کودک از کمال گرایی به عنوان ابزاری جهت ایجاد احساس کنترل و پیش بینی بر محیط غیرقابل پیش بینی استفاده کند (هویت و فلت، 1991).
الگوی تربیت اضطراب انگیز: تمرکز اساسی الگوی تربیت اضطراب انگیز نیز بر روی والدینی است که در تربیت اضطراب انگیز خود به صورتی اشتباه با خطای فرزندان روبرو می شوند. حمایت بیش از حد، ممکن است شکل خاصی از فرزندپروری باشد که به طور مداوم به کودک یادآوری می کند مراقب خطای اجتماعی در آینده باشد و این می تواند تهدیدی برای سلامت جسمانی و هیجانی کودک شود. این تربیت اضطراب انگیز رشد گرایش های کمال گرایانه را موجب می شود و جهت گیری آتی را شامل می شود که شامل نیاز به اجتناب از تهدید مرتبط با خطاهای قابل پیش بینی است. پژوهش های زیادی نشان داده اند که افراد مبتلا به اختلال های اضطرابی، فقدان مراقبت والدین یا حمایت زیاد والدین را گزارش کرده اند. اما پژوهشگران اخیرا به طور خاص بر نقش تربیت اضطراب انگیز در ترویج رشد شناخت های مضطربانه متمرکز شده اند (هویت2009 ).